W miejscu Twojej pracy, niepostrzeżenie i zupełnie niespodziewanie, może dojść do nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, które pociągną za sobą niefortunne zdarzenie, jakim jest wypadek. Jego skutki natomiast są różnorodne, niekiedy naprawdę poważne, w związku z czym za poniesione szkody osobowe zdecydowanie należy Ci się stosowne zadośćuczynienie, jakiego wypłata regulowana jest przez przepisy prawne.
Z danych zgromadzonych przez Główny Urząd Statystyczny wynika, iż w 2013 roku w Polsce doszło do wypadków przy pracy, w których poszkodowanych zostało niemal 89 tysięcy osób. Z tych samych informacji wynika, iż dokładnie 277 z pokrzywdzonych poniosło śmierć na skutek doznanych obrażeń, a ponad 500 osób zmagało się z bardzo ciężkimi i poważnymi obrażeniami ciała. W szczególności na rozliczne zagrożenia wynikające z charakteru wykonywanej pracy narażeni pracownicy przemysłowi, a także rzemieślnicy.
Dlatego też zaleca się, aby to zatrudniający takich robotników pracodawcy przykuwali szczególną uwagę do zapewnienia należytych warunków pracy, starając się stworzyć jak najlepsze miejsce do realizacji obowiązków zawodowych. Podstawą powinno być jak największe bezpieczeństwo, a tym samym dążenie do niedopuszczenia do zdarzeń tragicznych w skutkach. Jak podaje Główny Urząd Statystyczny, około 26 procent pokrzywdzonych w ramach wypadków przy pracy trudniła się wyżej wspomnianymi fachami.
Zanim jednak przejdziemy do charakterystyki obowiązków pracodawcy względem pracownika poszkodowanego na skutek nieszczęśliwego wypadku w miejscu pracy, koniecznie powinniśmy zwrócić uwagę chociażby na to, aby wyszczególnić czym z perspektywy aktualnych regulacji prawnych jest takie zdarzenie. A mianowicie, normuje je artykuł 3 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
Z tych zapisów wynika, iż wypadkiem przy pracy uznaje się niespodziewane zdarzenie, nagłe, spowodowane przyczynami zewnętrznymi, które wywołują określony w swej skali uraz czy też śmierć poszkodowanego i do jakiego doszło w związku z pracą – wykonywaniem przez pracownika zajmującego dane stanowisko jego standardowych, codziennych czynności będących efektem poleceń przełożonych, w momencie wykonywania przez pracownika czynności na rzecz przełożonego i to nawet bez wyraźnego polecenia z jego strony, w momencie pozostawiania pracownika do dyspozycji pracodawcy w drodze między placówką pracodawcy oraz obszarem, w jakim obowiązki zawodowe poszkodowany miał wykonywać w ramach stosunku pracy. Jako wyżej wspomniane przyczyny zewnętrzne rozumie się natomiast wszelkie czynniki, które przyczyniają się do wypadku, ale nie pochodzą od poszkodowanego.
Podobnie do wypadku przy pracy, wedle obowiązujących przepisów, traktowane są także trzy inne sytuacje – wypadek wynikający w czasie podróży służbowej, podczas szkolenia dotyczącego powszechnej samoobrony oraz przy realizacji zadań jakie wydane zostały poszkodowanemu przez organizacje związkowe funkcjonujące u pracodawcy. Jeżeli natomiast mowa o wypadku śmiertelnym, to kwalifikują się do niego sytuacje, w jakich śmierć poszkodowanego nastąpiła w okresie nieprzewyższającym sześciu miesięcy od momentu wydarzenia się wypadku.
W związku z wypadkiem przy pracy, pracodawca ma konkretne obowiązki względem swego pokrzywdzonego pracownika, jakie wynikają z artykułu 234 ustawy podpisanej w dniu 26 czerwca 1874, uwzględnionej w Kodeksie Pracy. Mianowicie, przełożony jest zobowiązany do podjęcia wszelkich kroków mających wyeliminować, lub jeżeli kompletne wyeliminowanie nie jest możliwe – maksymalnie ograniczyć zagrożenie.
Musi także umożliwić udzielenie pierwszej pomocy osobom ponoszącym szkody oraz określić w ustalonym trybie okoliczności oraz bieg wydarzeń w ramach wypadku przy pracy, a co za tym idzie – zastosować właściwe środki, mające na celu niedopuszczenie do innych tego typu zajść. Musi także poinformować o całym wydarzeniu stosownego okręgowego inspektora pracy a jeżeli w grę wchodzą wypadki zbiorowe, ciężkie czy śmiertelne – również prokuratora.
