To zupełnie normalny konflikt na linii ubezpieczyciel a poszkodowany, jeżeli w grę wchodzą zbyt niskie zdaniem pokrzywdzonego sumy pieniężne wypłacane w ramach należnego odszkodowania. Niestety takie zatargi o kwotę zadośćuczynienia na skutek poniesionych strat materialnych są na porządku dziennym. Każdy próbuje potocznie mówiąc „ciągnąć” w swoją stronę.

Zakład chce przyoszczędzić, wyceniając poniesione szkody za nisko, z kolei właściciel pojazdu chce jak najwięcej ugrać z OC sprawcy zdarzenia. Co wtedy zrobić? Kiedy kwota, jaką otrzymałeś jako propozycja od towarzystwa ubezpieczeniowego wcale nie jest dla Ciebie zadowalająca, masz prawo odwołać się. W tym celu trzeba jednakże spełnić kilka właściwych kroków, o których nieco więcej poniżej.

Czasem zdarza się, że wydzielana przez zakład ubezpieczeniowy suma finansowa pozwala jedynie na pokrycie części wydatków związanych z naprawą pojazdu. Godząc się na takie warunki, niekiedy zmuszamy się do narażenia się na straty, wykładając pozostałą, brakującą kwotę z naszego domowego budżetu.

Możemy tego jednakże uniknąć w prosty sposób. Otóż należy odwołać się od decyzji ubezpieczyciela, czyli złożyć stosowną reklamację. Na wykonanie tego ruchu masz okres trzech lat. To naprawdę dużo, ale nie ma co w tym przypadku zwlekać aż tak długo, bo i po co? Im później, tym mniej prawdopodobne, że racja zostanie Ci przyznana, bo jak uzasadnisz owe opóźnienie w reakcji na decyzję wydaną przez zakład ubezpieczeniowy? Po trzech latach jednakże, wedle obowiązujących przepisów prawnych, dochodzi do przedawnienia wszelkich roszczeń ze strony pokrzywdzonego.

A zatem nawet przy bardzo dużych szkodach wyrządzonych na Twoim pojeździe, raczej nie będziesz miał szansy na uzyskanie środków pieniężnych niezbędnych do tego, abyś idealnie wyreperował swoje auto. Inne zasady obowiązują natomiast w zakresie roszczeń odnoszących się do umowy OC, kiedy to w grę wchodzi uszkodzenie auta na skutek czynu kwalifikowanego jako przestępstwo. Wówczas przedawnienie pojawia się dopiero po upływie dwudziestu lat.

Podpowiemy także, w jaki sposób napisać odwołanie od decyzji zakładu ubezpieczeniowego. A zatem w głównej mierze musimy wyjaśnić swoją rację, poprzez zastosowanie właściwej argumentacji. Samo nasze przekonanie, że powinniśmy wyciągnąć więcej od sprawcy zdarzenia, z jego OC, to za mało. Musisz wszystko stosownie udowodnić.

Jeżeli sformułujesz wniosek, w którym po prostu będziesz bezpodstawnie domagać się dopłaty, nie powinno Cię zdziwić, iż spotkasz się ponownie z odmową. Zacznijmy formułowanie takiego dokumentu faktycznie od wspomnienia, iż domagamy się większej stawki, ale też wyjaśnijmy dlaczego kwota jest zbyt niska w Twoim przekonaniu. W tym celu warto jest podeprzeć się konkretnymi zapisami natury prawnej.

Mowa tu chociażby o ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 roku, dotyczącej rozpatrywania reklamacji przez podmioty rynku finansowego. Warto także mieć na względzie ewentualną pomoc ze strony Rzecznika Finansowego. Konieczne będzie stworzenie dokumentu, w jakim podasz numer szkody oraz określisz decyzję, od której formułujesz niniejsze odwołanie. Później warto udowodnić, iż wartość rynkowa pojazdu o jaki chodzi i który znajduje się w Twoim posiadaniu jest znacznie wyższa niż kwota wydzielona jako odszkodowanie.

Dowodem na to mogą być chociażby podane linki do aukcji czy komisów działających w sieci. Kolejna opcja to wystawianie auta na sprzedaż, wskazując towarzystwu ubezpieczeniowemu, iż suma, jaka pojawiła się ze strony potencjalnych kupców jest wyższa niż fundusze zaproponowane za ten sam wóz w ramach zadośćuczynienia.

Warto także posilić się wiarygodnymi, aktualnymi cennikami. Możesz w tym celu zastosować chociażby cennik elementów uszkodzonych w trakcie stłuczki czy wypadku, korzystając do tego z Autoryzowanej Stacji Obsługi. Pomocna okaże się bez wątpienia opinia niezależnego, obiektywnie działającego rzeczoznawcy, który dokona ekspertyzy gruntownie i szczegółowo na tyle że doprowadzi do wyceny strat przez Ciebie poniesionych.

Zyskasz tym samym pełny kosztorys reperacji. Usługa oczywiście nie jest darmowa, bo taki rzeczoznawca zarabia na ekspertyzach, ale jeżeli racja będzie po Twojej stronie, masz prawo ubiegać się dodatkowo także o zwrot środków pieniężnych od towarzystwa ubezpieczeniowego nie tylko za reperację wozu, ale też za ekspertyzę.
Co do sposobu złożenia reklamacji, to obowiązuje Cię opcja składania jej ustnie – telefonicznie czy też zjawiając się osobiście w placówce ubezpieczyciela, a także pisemnie – jako wyżej wymienione i scharakteryzowane pismo. Idealnym wariantem, bowiem dopiętym na ostatni guzik i pokazaniem czarno na białym, że reklamacji dokonujemy jest formułowanie klasycznego listu poleconego.

W dodatku, za potwierdzeniem odbioru, aby mieć sto procent pewności, że pismo dotarło pod wskazany adres i zostało odebrane przez tego, do kogo miało trafić. Rozpatrywaniem takich reklamacji i odwołań zajmuje się dział reklamacji, który do każdego przypadku poszkodowanego ubiegającego się o rekompensatę czy większą kwotę zadośćuczynienia przyznanego przez towarzystwo ubezpieczeniowe, podchodzi indywidualnie. Ubezpieczyciel ma trzydzieści dni na wręczenie Ci odpowiedzi.

Jeżeli dojdzie do wyrządzenia jakiejś szkody, albo krzywdy, wówczas osobie poszkodowanej w danych okolicznościach należy się stosowna forma rekompensaty. Wyraz jej jest tak zwane zadośćuczynienie, które natomiast regulowane jest w naszym kraju w oparciu o przepisy natury prawnej. I tak warto wspomnieć o Kodeksie Cywilnym, który o tym mówi, a dokładniej o regulacjach art. 444 i 445. Co z tych norm wynika? Spójrz poniżej.

Otóż wedle ustaleń zawartych we wspomnianym Kodeksie, do zadośćuczynienia mają prawo osoby, które poniosły namacalne straty w postaci przykładowo uszkodzenia ciała albo rozstroju kondycji zdrowotnej wynikające ze zdarzeń niedotyczących szkody niemajątkowej. W zakresie zadośćuczynienia należne jest jednakże przestrzeganie określonych kwestii formalnych, w tym terminów, dochodzenia określonych świadczeń. W przeciwnym razie należności mogą nam zostać nie przyznane, a to z powodu ich przedawnienia. Podobne zasady obowiązują także w przypadku roszczeń o odszkodowanie.

Zgodnie z art. 442 Kodeksu Cywilnego, wysuwać roszczenia o zlikwidowanie szkody stworzonej poprzez czyn zabroniony mogą konsumenci w okresie trzech lat od dnia, kiedy to osoba poszkodowana na skutek tejże szkody została o niej uświadomiona i o osobie zobligowanej do naprawienia tychże skutków negatywnych powstałego zdarzenia.

Po przekroczeniu tego okresu, niestety ale dochodzi do wygaśnięcia prawa do roszczeń. Jeżeli natomiast mowa o wspomnianym okresie, to nie powinien on przekraczać dziesięć lat od dnia w jakim doszło do okoliczności powodujących szkodę. Jest też w Kodeksie Cywilnym wzmianka o tym, iż szkoda wynikająca z występku czy też zbrodni, a więc czynu zakazanego o charakterze przestępczym może być pokryta zadośćuczynieniem, jako swego rodzaju rekompensatą, przez okres dwudziestu lat od dnia doprowadzenia do przestępstwa.

I w tym wypadku nie ma żadnego znaczenia data, kiedy to pokrzywdzony o szkodzie się dowiedział itd. Jeżeli wyrządzana zostanie natomiast szkoda na kimś, zarządzono, iż przedawnienie powinno kończyć się nie wcześniej niż wraz z upływem trzech lat od momentu, gdy dowiedział się pokrzywdzony, iż szkoda powstała bądź gdy dowiedział się o osobie zobowiązanej do jej zlikwidowania.

Jeszcze inaczej jest w przypadku regulacji Kodeksu Cywilnego względem zadośćuczynienia dla osób małoletnich. W ich przypadku wnioskowanie i roszczenie o naprawienie szkody nie powinno przekroczyć dwóch lat od momentu, kiedy osoba ta uzyska pełnoletność. Tak jest w przypadku odszkodowań, z kolei zadośćuczynienie następuje wtedy, kiedy szkoda ma charakter niemajątkowy, więc wyżej wymienione zasady nie są w tym wypadku wiążące.

Ogólnie rzecz biorąc przedawnienie roszczenia o zadośćuczynienie wiąże się z generalnie ustalonym okresem dziesięciu lat. Wspomnijmy jeszcze na zakończenie niniejszego artykułu, iż zgodnie z regulacją art. 121 Kodeksu Cywilnego bieg następującego przedawnienia nie ulega rozpoczęciu, a gdy już został rozpoczęty musi zostać zawieszony w przypadkach między innymi:

– roszczeń, jakie są wydzielone dla dzieci i przysługują im przeciw rodzicom w okresie obowiązywania władzy rodzicielskiej,

– roszczeń odnoszących się do jednego z małżonków przeciwko drugiemu małżonkowi – w okresie obowiązywania małżeństwa

– roszczeń odnoszących się do osób nie posiadających maksymalnej zdolności do czynności prawnych przeciw osobom sprawującym czy to kuratelę czy też opiekę – w grę wchodzi ogólny okres obowiązywania opieki lub kurateli przez te osoby.

W sytuacji, gdy dojdzie do wypadku drogowego, bardzo często okoliczności są na tyle niesprzyjające, iż poszkodowani doznają poważnych obrażeń. Nierzadko wiążą się one na przykład z urazami i uszkodzeniami ciała, a w konsekwencji tego wymagane jest leczenie – długotrwałe, kosztowne, męczące. W związku z takim obrotem sprawy, warto aby pokrzywdzeni na skutek rozmaitych zdarzeń komunikacyjnych decydowali się na ubieganie o przyznanie im stosownej rekompensaty w ramach zadośćuczynienia czy też odszkodowania.

W wyżej wymienionych przypadkach, kiedy w grę wchodzi wysoka kwota niezbędna na realizację leczenia, jedynym wyjściem okazuje się uzyskanie renty. W tym celu bardzo ważne jest dopełnienie wszelkich formalności, jakie pozwalają na to, żeby móc otrzymać pieniądze na pokrycie wszelkich kosztów rehabilitacji czy długiego dochodzenia do dobrej kondycji zdrowotnej. Osoba poszkodowana niekiedy ponosi tak silne uszczerbki na zdrowiu, iż brak jej szans na to, aby mogła normalnie pracować.

W związku z tym traci środki pieniężne z tytułu wykonywanej pracy zarobkowej. W konsekwencji tego, renta jako forma czerpania zysków jak najbardziej jej się należy. Musimy jednakże pamiętać o tym, że ubieganie się o rentę powinno wyjść z inicjatywy poszkodowanego. Nie ma takiej możliwości, że ktoś sam zapuka nam do drzwi z określoną propozycją zadośćuczynienia za poniesione straty.

Nic bardziej mylnego! To my sami musimy się pofatygować. Mamy ku temu sposobność z kolei dzięki odpowiednim regulacjom natury prawnej, a dokładniej mówi o tym artykuł 903 Kodeksu Cywilnego, na podstawie którego – poprzez umowę renty dana strona zobowiązana zostaje względem drugiej do świadczenia określonych funduszy okresowych, jakie wiążą się z wypłatą konkretnej sumy pieniężnej. Mowa także o świadczeniach rzeczowych –to już kwestia indywidualna. Wedle ustalonych norm, renta finansowa wiąże się z regularnymi, comiesięcznymi wypłatami realizowanymi z góry za dany miesiąc – tak głosi artykuł 904 Kodeksu Cywilnego, chyba że w umowie o wypłatę renty zaznaczono inne, szczególne terminy dokonywania świadczeń.

Kiedy można formalnie ubiegać się o wypłatę renty? Są dwie sytuacje. Po pierwsze, gdy pokrzywdzony utracił częściowo lub całkowicie sposobność pracy zarobkowej, a po drugie, w momencie, gdy doszło do zwiększenia się jego potrzeb z tytułu poniesionych szkód na skutek wypadku bądź zmniejszone zostały widoki powodzenia na przyszłość. Jeżeli wystąpią wyżej scharakteryzowane przesłanki, wtedy osoba pokrzywdzona ma szansę na to, żeby starać się o wypłatę renty.

Do niej niezbędne jest jednakże skompletowanie należytych dokumentów, wśród których za podstawowe i kluczowe rozumie się zaświadczenie lekarskie będące dowodem tego, iż pokrzywdzony poniósł aż tak poważne obrażenia, które rzutują na jego aktualne funkcjonowanie.

To, ile poszkodowany ma szansę uzyskać środków pieniężnych w ramach renty zależne jest natomiast przede wszystkim od indywidualnego przypadków, a dokładniej wpływ na to mają koszty leczenia, koszty opieki, zabiegi czy usługi rehabilitacyjne, konieczność przystosowania domu czy auta do nowych warunków osoby poszkodowanej, lekarstwa, opatrunki i sprzęt medyczny.

W zakresie renty na zwiększone potrzeby wyróżnia się natomiast dwa jej warianty, w tym rentę o charakterze okresowym oraz rentę o charakterze stałym. Forma ustalonego świadczenia zależna jest od tego, w jakim wymiarze nastąpiły uszkodzenia ciała u poszkodowanego, a mianowicie czy chociaż o charakter odwracalny, czy też zmiany od których nie ma już odwrotu. Przy braku szans na pełen powrót do formy, przydzielana jest często renta dożywotnia.

Prawo do tego typu świadczenia przysługuje wówczas, kiedy pacjent wymaga stałego leczenia, realizacji profesjonalnych, drogich kuracji, korzystania z rehabilitacji, świadczeń opieki przez osoby trzecie, zwiększenia wydatków dla uzyskania poprawy jego stanu zdrowia, wykonywania fachowych zabiegów i podjęcia bardziej wzmożonego działania, mającego poprawić stan zdrowia poszkodowanego.