Kiedy dochodzi do klasycznych wypadków drogowych, albo rozmaitych form stłuczek komunikacyjnych, masz sposobność ubiegania się o wypłatę stosownej rekompensaty w postaci standardowego odszkodowania. Pieniądze wypłacane są z reguły w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej OC polisy sprawcy. Niemniej jednak, warto wiedzieć, iż tego rodzaju fundusze przysługują pod warunkiem, że mamy do czynienia z osobą, która doprowadzając do wypadku drogowego miała wykupione ubezpieczenie. Co natomiast wówczas, gdy polisy winny zajścia nie ma?

Jedną z form ubiegania się o swoje prawa jest przede wszystkim pozyskiwanie środków z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Istnieje taka opcja w dwóch charakterystycznych przypadkach. Po pierwsze, w grę wchodzi moment, w jakim nie da rady ustalić jednoznacznie sprawcy zdarzenia drogowego, a po drugie – kiedy zmotoryzowany, jaki spowodował zajście nie ma aktualnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Co do pierwszej sytuacji – sprawca jest ustalony, w związku z czym Fundusz jest zobligowany do tego, żeby wypłacić rekompensatę czy też zadośćuczynienie. Zgodnie z aktualnymi przepisami natury prawnej, wyróżnia się dwie typowe szkody.

Jedna kategoria to szkody na osobie, a druga to szkody materialne, czyli rzeczowe. Mowa tu więc o uszkodzeniach ciała, urazach, uszczerbkach na zdrowiu, lub wręcz odwrotnie – braku niesprawności fizycznej czy psychicznej poszkodowanego, ale niesprawnym, zniszczonym wozie czy uszkodzeniach innego mienia niż pojazd. Warto wiedzieć, że w zależności od tego kształtuje się procedura i formalności niezbędne do zrealizowania krok po kroku po to, ażeby móc otrzymać właściwą rekompensatę.

W momencie, gdy pojawiają się szkody wyrządzane na osobie, a więc chodzi o straty niematerialne zaś osobowe, jest konkretna przesłanka do tego, aby ubiegać się z tytułu działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego o stosowną rekompensatę oraz odszkodowanie. Powody są jak najbardziej uzasadnione i sensownie uargumentowane.

Naszym dążeniem jako poszkodowanych, starających się o taką zapomogę powinno być natomiast wykazanie, że te straty, jakie ponieśliśmy faktycznie dotyczą ruchu pojazdu mechanicznego, którego nie udało się określić, zidentyfikować, bo na przykład sprawca zdarzenia zbiegł z miejsca wypadku. To, jaka jest wysokość rekompensaty to natomiast kwestia zależna od wielorakich czynników, w tym samego stylu i charakteru poniesionych obrażeń oraz ich stopnia, czyli rozległości. Nie bez znaczenia w tym przypadku okazuje się również intensywność tych szkód osobowych, a także ich długotrwałość występowania.

Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny bardzo często wypłaca odszkodowania także wtedy, kiedy dochodzi do sytuacji, iż poniesione zostały przez pokrzywdzonego koszty na rzecz usług rehabilitacyjnych czy procesu leczenia, z jakich musiał skorzystać. Wtedy zadośćuczynienie także jak najbardziej przysługuje i obowiązuje Musimy wiedzieć, że podobna sytuacja jest także wtedy, kiedy chodzi o szkody dotyczące nieobecności w pracy oraz zredukowanych w tym okresie dochodów. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny ma opcję wypłacenia pokrzywdzonemu odszkodowania, jakie pozwoli na pokrycie strat.

W momencie, kiedy zaś dochodzi do wypadku, w ramach którego pojawiła się szkoda materialna – odszkodowanie z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego może przysługiwać, lecz nie zawsze. Wypłata należności obowiązuje tylko wtedy, kiedy poszkodowany doznał obrażeń, a poza tym dodatkowo pojawiły się też uszkodzenia jego pojazdu.

Musi w grę wchodzi sytuacja, w jakiej pojawiło się wyraźne naruszenie czynności narządu ciała bądź jakiś rozstrój zdrowotny, ale trwający ponad czternaście dni. W przeciwnym razie o uzyskanie środków rekompensujących w ramach Ubezpieczeniowego

Funduszu Gwarancyjnego nie jest możliwe.

Kiedy natomiast wszelkie wyżej wspomniane warunki zostaną spełnione, Fundusz musi wypłacić należności z tytułu odszkodowania. Mają one być takiej wysokości, aby pokrywały wszelkiego rodzaju ponoszone szkody. Nie jest to jednak tak łatwe, jak mogłoby się wydawać, ponieważ gdy nastaną okoliczności, iż pokrzywdzony na sposobność zaspokojenia roszczeń w ramach umowy ubezpieczenia dobrowolnego, zawieranego dodatkowo, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny przekazuje jedynie część należności za wyrządzone szkody. Mianowicie, zaspokajana jest ta część rekompensaty, której nie da się wypłacić z tytułu na przykład ubezpieczenia Autocasco. Jeżeli więc masz dodatkowe polisy, najpierw wykorzystujesz świadczenia z nich, a dopiero później wkracza do swych kalkulacji

Fundusz, który reguluje brakujące zobowiązania.

W momencie, kiedy dochodzi do zdarzenia, którego sprawca nie jest ubezpieczony, a więc nie posiada wymaganej odgórnie polisy ubezpieczenia OC, szkoda na osobie jest traktowana dokładnie tak samo, jak wyżej opisaliśmy, gdy w grę wchodzi wypadek wynikający z winy nieustalonego sprawcy. Nieco inaczej jest zaś wtedy, kiedy w grę wchodzą szkody poniesione na mieniu.

Fundusz w takich momentach jest podmiotem odpowiadającym nawet w sytuacji, gdy uczestnicy niefortunnego zdarzenia nie mają żadnych szkód osobowych, a więc żadnych obrażeń ciała. Jeżeli chcemy zgłosić swoje roszczenia do Funduszu, to zawsze należy to wykonać poprzez firmę ubezpieczeniową, a w zasadzie może być to dowolna placówka, która proponuje obowiązkowe ubezpieczenia OC pojazdów mechanicznych.

O wypadek nie trzeba dużo, zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma sprzyjających warunków atmosferycznych. Podczas gdy solidnie zabezpieczone właściwie dobranym rodzajem ogumienia samochody ulegają wypadkom drogowym notorycznie, w szczególności przy kiepskiej widoczności w deszcz, intensywne opady śniegu czy mgłę, tym bardziej na rozmaite niefortunne zdarzenia komunikacyjne narażone są osoby piesze.

Wystarczy śliska nawierzchnia, aby doszło do naprawdę poważnego wypadku, który może zakończyć się tragicznie. Jeżeli jednak takie sytuacje mają już miejsce, a my jako poszkodowani doznaliśmy rozmaitych uszkodzeń ciała, powinniśmy ubiegać się o wypłatę odpowiednich rekompensat.

Pokrzywdzeni mają opcję otrzymania wypłaty odszkodowania, ponieważ obowiązujące aktualnie przepisy natury prawnej w głównej mierze opowiadają się za racją przechodnia.

W zdarzeniach komunikacyjnych kierowca – pieszy, najczęściej winę przypisuje się doznającym urazów. Nie jest to regułą, ale przeważnie taka jest właśnie opinia funkcjonariuszy policji, towarzystw ubezpieczeniowych oraz wyroki sądów. Niestety jednak zakłady ubezpieczeniowe częstokroć chcą się uchylić od odpowiedzialności i zmniejszyć sobie koszty, w związku z czym decydują się na nieprzyznawanie win zmotoryzowanym lub umniejszanie kwoty należnej poszkodowanym w ramach polisy sprawcy. Co więcej, jest też kilka wyjątkowych sytuacji, w których pieszemu faktycznie nie należy się odszkodowanie od kierowcy. Co to za momenty?

Po pierwsze – brak właściwego zabezpieczenia w trakcie wędrowania pieszo. Rozumie się przez to brak elementów ochronnych, odblaskowych, które wprowadzone zostały jako wymóg wobec wszystkich pieszych w sierpniu 2013 roku. W tym czasie jednoznacznie zaostrzono obowiązek noszenia odblasków. W praktyce oznacza to, iż jeżeli przechodzień przemieszcza się po zmroku w strefie niezabudowanej, a także idzie przykładowo poboczem, nie po stworzonym do jego użytkowania chodniku, wtedy koniecznie powinien mieć na sobie jakieś części odblaskowe – nie ma znaczeniu czy są to elementy na ubraniach, paski na kurtce czy płaszczu bądź bluzie, odblaski przyklejane na spodnie czy torby bądź plecaki.

Chodzi o to, aby po zapadnięciu zmierzchu człowiek przechodzący w miejscu dla niego niewyznaczonym jak najbardziej był widoczny dla rozpędzonego kierowcy. I to nie może być jeden mały element odblaskowy, który wyraźny staje się dopiero wtedy, kiedy pieszego mijamy. Chodzi przede wszystkim o to, aby przechodnia zmotoryzowany widział już z oddali.

Co w przypadku, gdy pieszy zlekceważy te wymagania? Wtedy mowa o złamaniu przez niego przepisów drogowych. Jeżeli dojdzie wówczas do wypadku drogowego, w którym pieszy poniesie szkody, mimo tego iż jest pokrzywdzony – nie ma co liczyć na pozyskanie odszkodowania ze strony kierowcy.

Podobnie z odmową wypłaty stosownej rekompensaty za wypadek z udziałem kierowcy, pieszy spotka się w momencie, kiedy wtargnie niespodziewanie na pasy. Jeżeli wejdzie pod koła jadącego prawidłowo pojazdu, zmotoryzowany najzwyczajniej w świecie nie ma jak zahamować. Identycznie na brak zadośćuczynienia należy się przygotować w momencie, gdy doszło do kolizji, a pieszy przechodził poza wyznaczonymi dla przechodniów obszarami.

Miejsca, które wyznaczono no chodzenia to przecież pasy oraz chodnik, innymi elementami infrastruktury drogowej pieszy nie może się poruszać. Wreszcie kwestia złamania przepisów – odszkodowanie nie jest wypłacane też w takiej sytuacji, że przechodzień narusza zasady ruchu drogowego, bo na przykład przechodzi na czerwonym świetle.

Zdarzenia przypadkowe, często kompletnie nie wynikające z naszej winy, ale z nieszczęśliwych sytuacji, które dzieją się losowo, powodują, iż narażeni jesteśmy na straty finansowe. W konsekwencji tych wypadków, pociągnięci zostajemy nierzadko do odpowiedzialności cywilnej. Przykładem takich sytuacji może być powiedzmy stłuczka na parkingu, kiedy wjedziemy niespodziewanie w tył auta, chwilowo się zagapiając, niezakręcenie wody i zalanie sąsiada, uszkodzenie ciała przechodnia przez naszego rozszalałego psa, który zaatakuje niewinną osobę. Co wtedy zrobić, aby nie zostać spłukanym do suchej nitki? Wszystko na temat odpowiedzialności cywilnej oraz możliwych form ubezpieczenia jej dowiecie się Państwo z niniejszego wirtualnego poradnika, do lektury którego zapraszamy poniżej.

Jako odpowiedzialność cywilną rozumie się zobowiązanie do ponoszenia konsekwencji czynów własnych, osób od nas zależnych, naszych niedopatrzeń i lekkomyślności. Mowa tu o regulacjach prawa cywilnego, które wymuszają wyciąganie od nas odpowiednich zadośćuczynień dla osób poszkodowanych z tytułu wyrządzonych przez nas krzywd czy strat materialnych lub osobowych. W kwestiach praktycznych, warto wspomnieć, iż w ramach odpowiedzialności tu charakteryzowanej, ponosimy odpowiedzialność zarówno za własne postępowanie, jak także za czyny małoletnich, za których odpowiadamy prawnie, a także nawet i naszych pupili. Poza tym, że to ktoś od nas będzie chciał otrzymać właściwą rekompensatę- najczęściej pieniężną, na stosowne zadośćuczynienie rozumiane jako odszkodowanie, możemy również liczyć i my sami. Jak to możliwe? Otóż kiedy przykładowo doszło do uszkodzenia mechanicznego Twojego wozu, a winny temu nie jesteś Ty sam, zaś zarządca drogi, który nie wyremontował jej, pozostawiając w fatalnym stanie trasę pełną dziur, koniecznie powinieneś dochodzić swoich praw. Tym bardziej, że masz szansę na pozyskanie kwot w ramach rekompensaty pieniężnej.

Zgodnie z ustaleniami prawnymi w ramach prawach cywilnego, istnieją dwa typy odpowiedzialności cywilnej, przez co rozumie się: odpowiedzialność deliktową oraz odpowiedzialność kontraktową. Na czym one polegają i czym się konkretnie różnią? Otóż zacznijmy od pierwszej z wyżej wymienionych, to jest odpowiedzialności deliktowej. Jej zasady są regulowane przez Kodeks Cywilny, a dokładniej przez artykuł 415 KC. Zgodnie z jego rozporządzeniami – „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Niby jest to oczywiste, ale jednak wielu sprawców rozmaitych zdarzeń nie ma tego świadomości lub się z tego próbuje wywinąć, unikając odpowiedzialności.

Generalnie jednak jako odpowiedzialność deliktową rozumie się czyn niedozwolony, zaniechanie czy też konkretne działanie oraz konsekwencję danego zajścia, w którym uczestniczyły osoby nie znające się do tej pory. Przykładem takich wypadków jest między innymi uszkodzenie mienia, w tym powiedzmy wjechanie w ogrodzenie konkretnej posesji przez kierowcę prowadzącego auto, uszkodzenie towarów na sklepowych półkach, zepsucie czyjejś rzeczy itd. Ponadto mowa w tym zakresie także o szkodach wyrządzanych na osobie, a przez to rozumie się – pchnięcie kogoś, co skończy się jego uszkodzeniem ciała – złamaniem ręki, nogi itd. Może to być czyn celowy albo przypadkowy. W każdym razie istotny i kluczowy jest sam fakt zdarzenia się tego czynu oraz jego rezultat ostateczny.

Zgodnie z rozporządzeniami Kodeksu Cywilnego, istnieją trzy główne zasady obowiązywania odpowiedzialności deliktowej. W pierwszym przypadku w grę wchodzi odpowiedzialność na zasadzie winy. Co to takiego? Otóż chodzi o to, że w momencie kiedy chcemy otrzymać rekompensatę za poniesioną szkodę, powinniśmy udowodnić komuś winę. Mamy tu na myśli rzecz jasna przedstawienie istotnych argumentów prezentujących winę osoby, od której chcemy wyciągnąć pieniądze w ramach odszkodowania.

Niekoniecznie w tym wypadku jedynym wariantem możliwym okazuje się opcja otrzymania stosownej rekompensaty pieniężnej, a więc konkretnej kwoty finansowej. Równie dobrze możemy zażądać i ubiegać się o sfinansowanie napraw zniszczeń. Jako winę, zgodnie z obowiązującymi regulacjami natury prawnej, rozumie się natomiast działanie celowe bądź niemyślne, które opiera się na działaniach powodujących naruszenia praw innych, będących wówczas pokrzywdzonymi. Nie ma tu znaczenia w zasadzie to, jaki jest charakter działań – czy w grę wchodzi naruszenie zasad współżycia społecznego czy też pojawia się niestosowność rozumiana jako naruszenie obowiązujących przepisów.

Zgodnie z rozporządzeniami prawnymi z kolei, winą nie są objęte osoby do trzynastego roku życia. O tym mówi artykuł 426 Kodeksu Cywilnego. Podobnie odpowiedzialności rozumianej jako wina w znaczeniu prawnym nie ponoszą osoby uznane za niepoczytalne. A zatem bycie niepoczytalnym kwalifikuje się do choroby umysłowej, stanu psychicznego, czy też niedorozwoju intelektualnego bądź pojawiających się w momencie zdarzenia zaburzeń – wysokiej gorączki, omamów itd. Wówczas o winie także nie ma mowy, więc odpowiedzialność za nią również nie występuje.

Kolejna kwestia warto rozważenia w poruszanym temacie to odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. Co przez to rozumiemy? Otóż jest to odpowiedzialność w swych skutkach szersza niż wyżej omówiona odpowiedzialność od zasady winy. W tym przypadku nie jest konieczne pokazywanie winy u sprawcy i jej udowadnianie, przekazując określone argumenty.

Możemy tylko podpierać się tym, że do szkody doszło w kilku konkretnych sytuacjach, na jakie składają się między innymi:

– szkoda wyrządzona przez podwładnego, a zatem mowa wtedy o odpowiedzialności zwierzchnika za straty poczynione przez podwładnego

– uszkodzenie przedmiotu, nieruchomości, mienia na skutek wyrzucenia czy wylania bądź upadku innej rzeczy. Przykładowo, jeżeli na stojący na parkingu pod blokiem samochód spadnie doniczka z kwiatami znajdująca się na parapecie w Twoim mieszkaniu, wówczas za szkody będzie ponosił odpowiedzialność ten, czyja doniczka wylądowała na zaparkowanym pojeździe.

– zawalenie się konstrukcji to natomiast wina jego właściciela i to on ponosi w tej kwestii odpowiedzialność.

– odpowiedzialność właściciela samochodu czy innego środka komunikacyjnego umożliwiającego przemieszczanie się.

Nie zawsze jednakże istnieje konieczność ponoszenia odpowiedzialności na zasadzie ryzyka. Nierzadko nie można mówić o winie poszkodowanego wtedy, kiedy doszło do uszkodzeń poprzez podziałanie w tym aspekcie siły wyższej. Mowa tu zatem o wojnie, zamieszkach, katastrofach naturalnych, warunkach pogodowych. Jeżeli zawiniła osoba trzecia, za która formalnie nie odpowiadasz, także nie ponosisz odpowiedzialności.
Warto także wspomnieć o odpowiedzialności na zasadzie słuszności, która odnosi się do szkód jakie są czynione przez zwierzęta. Chodzi tu o naszych pupili, za których odpowiadamy. Wówczas nie ma w zasadzie znaczenia to czy mowa o sytuacji, w której zwierzęta w danym momencie i przy danej sytuacji były pod naszą opiekę i bezpośrednio przy nas czy też doszło do jego ucieczki. W każdym z tych wypadków poszkodowany ma prawo do ubiegania się o pokrycie powstałej szkody w sposób częściowy lub całkowity.

Jeszcze czymś innym jest natomiast odpowiedzialność cywilna kontraktowa, przez jaką rozumie się ponoszenie konsekwencji wyrządzeni szkód za niezrealizowanie zobowiązań, jakie zostały uwzględnione w stosownych umowach. Ponadto odpowiedzialność ta obejmuje też niewłaściwe wykonanie punktów zamieszczonych w umowie. Umowę o współpracy określa się wówczas mianem kontraktu, stąd też nazewnictwo tego rodzaju odpowiedzialności. Przykładowo, jeżeli ekpa remontowa źle wykona swoje prace, masz prawo ubiegać się o uzyskanie stosownej rekompensaty, zaś oni ponoszą prawnie winę za Twoją szkodę, za co obowiązuje ich odpowiedzialność. Reguluje to natomiast artykuł 471 Kodeksu Cywilnego.

Z niego wynika, że odpowiedzialność występuje zawsze wtedy, kiedy wykonawca doprowadził do szkody, bo sam z siebie zawinił. Jest wtedy zobligowany do wywiązania się w należyty sposób z umowy i naprawienia powstałej szkody. Jeżeli natomiast to, że wykonał coś nienależycie nie jest zależne od niego, zaś stanowi następstwo okoliczności różnego typu, na które wykonawca wpływu żadnego nie miał, wtedy nie ma mowy o odpowiedzialności. Zastosowanie tego rodzaju odpowiedzialności kontraktowej nie tyczy się natomiast rekompensaty w związku ze szkodą, która jest wyrządzona na osobie. Można ją natomiast odnosić do wszelkiego typu zleceń.

Wydzielone są zgodnie z zasadami natury prawnej również i konkretne sytuacje, w jakich mówimy o odpowiedzialności cywilnej i naprawianiu szkód. W tym celu trzeba spełnić kilka wymaganych warunków, a mianowicie- szkoda ma być materialna w swym wymiarze, a zatem jest to powiedzmy zniszczenie mienia, uszkodzenie ciała. Do tego powinna stanowić wynik zdarzenia, jakie uznane jest za czyn niedozwolony, wedle rozporządzeń w Kodeksie Cywilnym. Istotne jest również, aby doszło między zdarzeniem oraz szkodą do powstania konkretnego związku przyczynowo-skutkowego.

Ostatni z warunków zaś to pojawienie się w całej sytuacji czyjejś winy. Jeżeli nie udowodnimy komuś, że jest winny, raczej nie mamy co liczyć na rekompensatę powstałej szkody. Osoby pokrzywdzone na skutek strat różnego typu, mogą wybrać metodę naprawienia szkody, o ile powyższe warunki zostaną w ogóle spełnione. Istnieją dwie opcje przedstawione do wyboru poszkodowanego, a mianowicie- przywrócenie danej szkody do stanu takiego jaki był przed jej wyrządzeniem. Mowa tu chociażby o reperacjach, naprawach usterek itd. Drugi przypadek natomiast to wypłata stosownej kwoty finansowej, która ma wyrównać powstałą szkodę.

Jako stosowną formę ubezpieczeń oferowanych w celach zabezpieczenia osób fizycznych w życiu prywatnym warto także wyszczególnić ubezpieczenie OC, czyli polisę odpowiedzialności cywilnej, która także jest bardzo często proponowanym produktem ze strony towarzystw ubezpieczeniowych.

Nie jest to to samo, co ubezpieczenie OC w kontekście komunikacyjnym. W tym zakresie chodzi o zabezpieczenie przed następstwem szkód finansowych robionych nieumyślnie osobom trzecim. Można także ochronić się przed przypadkowymi szkodami czynionymi w mieniu osób trzecich.